بهینه‌یابی مدل عددی برداشت از آبخوان با استفاده از الگوریتم ژنتیک (مطالعه موردی: آبخوان ساحلی ارومیه)

مدل‌سازی به عنوان روشی کارآمد، با کمترین هزینه، امکان مطالعه پیچیدگی جریان آب زیرزمینی را برای مدیران فراهم می‌کند. همواره تعیین میزان برداشت بهینه از آبخوان یکی از پیچیده‌ترین مسائل پیش روی مهندسین علوم آب بوده است. هدف از این تحقیق، مدیریت بهره‌برداری بهینه از آبخوان دشت ساحلی ارومیه و تعیین نرخ بهینه پمپاژ چاه‌های بهره‌برداری است؛ تا با جلوگیری از برداشت بیش از حد آب زیرزمینی، بتوان دریاچه ارومیه را از بحران خشک شدن روزافزون نجات داد. در این پژوهش ابتدا مدل جریان آبزیرزمینی محدوده مورد مطالعاتی با استفاده از نرم‌افزار Visual MODFLOW (Ver 4.2) طراحی و ساخته شد، سپس چاه‌های منطقه مور مطالعه جهت بهینه کردن نرخ پمپاژ با توجه به ویژگی‌های ضریب هدایت هیدرولیکی و ضریب آبدهی ویژه، منطقه‌بندی گردیدند. در نهایت نرخ پمپاژ چاه‌های بهره برداری با توجه به هدف مورد نظر (کمینه‌سازی نرخ پمپاژ چاه‌های بهره‌برداری) و با استفاده از الگوریتم ژنتیک بهینه گردید.